In de Natuurgeneeskunde ligt de nadruk op het zelfherstelvermogen van ons lichaam, zoals dat bestaat in de natuur. Door middel van diverse natuurlijke therapieën, diëten en leefstijladviezen zorgt de Natuurgeneeskunde ervoor dat patiënten niet alleen van hun klachten afkomen, maar dat ze ook gezond blíjven. Een dieet als therapie is bijvoorbeeld veel meer dan een manier om de ziekte te genezen: het helpt te ontgiften en de afvalstoffen af te voeren, zodat in de toekomst het lichaam weer zelf kan zorgen voor zelfregulatie en genezing.

In de Egyptische oudheid, circa 1500 v. Chr., zijn er bewijzen gevonden voor het feit dat de Egyptenaren het zelfgenezend vermogen van het lichaam al optimaal gebruikten. Ook Hippocrates (460-377 v. Chr.) was van mening dat het in balans brengen van de lichaamsvochten essentieel was voor de gezondheid. In de moderne Natuurgeneeskunde zijn we nog steeds van mening dat het lichaam in evenwicht moet zijn, maar de criteria van de lichaamsvochten hanteren we niet meer. De Natuurgeneeskunde ziet de mens als een deel van de natuur: de mens moet functioneren in wisselwerking met zijn (eigen) milieu. De Natuurgeneeskunde ondersteunt de zelfgenezende kracht van ons lichaam bij ziekte om zo een meer diepgaand herstel te bereiken. Een Natuurarts beheerst de reguliere geneeskunde, maar heeft daarnaast een eigen kijk op diagnose, ziekteverschijnselen en methoden voor genezing. Niet alleen de zieke organen worden behandeld, maar de mens als geheel.